RÓŻNICE POMIĘDZY METODYKAMI ZARZĄDZANIA PROJEKTAMI – PODEJŚCIA KLASYCZNE VS ZWINNE
Dwa główne nurty w metodykach zarządzania projektami
Każdemu kto miał kiedykolwiek do czynienia z pracą w trybie projektowym, dobrze wiadomo, że nie ma jednego, sprawdzającego się w każdej sytuacji, wzorca zarządzania projektami. Stosowane przez zespoły projektowe metodyki różnią się między sobą, a ich przydatność zależy od charakteru danego projektu, specyfiki wykonującej go organizacji oraz jeszcze innych, nie zawsze łatwych do szybkiego dostrzeżenia czynników, np. psychologicznych. Elementarny i najczęściej występujący tak w literaturze przedmiotu, jak i w praktyce podział metodyk zarządzania projektami to podział na metodyki tradycyjne (zwane także klasycznymi bądź kaskadowymi) i zwinne (najczęściej kojarzone z ogłoszonym w 2001 roku manifestem Agile). Świadomość głównych zasad obu nurtów, występujących między nimi odmienności oraz obszarów zastosowania jest bardzo ważna dla podjęcia odpowiedniego wyboru. Poniżej omawiamy sześć głównych różnic pomiędzy tradycyjnymi i zwinnymi metodykami zarządzania projektami:
- Uporządkowanie vs Elastyczność:
Metodyki tradycyjne cechują się dużym stopniem uporządkowania i planowości. Projekty zarządzane zgodnie z tymi metodykami są podzielone na konkretne etapy, z góry też znane są zakres i cel projektu oraz harmonogram prac. Metodyki zwinne to zupełne przeciwieństwo takiego systematycznego podejścia. Nie ma w nich konkretnego planu, a całość polega na swoistej improwizacji i elastycznym dostosowywaniu się do zmiennych okoliczności. Pod ich wpływem wyłaniają się nieznane na początku zakres i cel. Tę różnicę między metodykami tradycyjnymi, a zwinnymi – wyrażoną w przeciwstawieniu sobie uporządkowania i elastyczności – możemy uznać za podstawową dla całego podziału; wszelkie następne będą jej pochodnymi.
- Zmiany. Zagrożenie czy szansa?
W uporządkowanych metodykach klasycznych, które opierają całość prac na jasnym zakresie projektu i szczegółowym planie, zmiany nie są witane z entuzjazmem. Zagrażają one spójności przemyślanych działań, podnoszą koszty i wydłużają czas realizacji projektu. Z kolei w metodykach zwinnych zmiany to zupełnie naturalny, a nawet i pożądany element. Ponieważ na początku projektu jego cel nie jest jeszcze dokładnie znany (wiadomo tylko np. na jaką potrzebę biznesową chce się odpowiedzieć) podejścia zwinne polegają na pewnym eksperymentowaniu. Wybierane rozwiązania mogą ewoluować i odbiegać od poprzednich założeń. Jak zatem widać, w obu nurtach metodyk stosunek do zmian w projektach jest zupełnie inny.
- Rozmiar projektu.
Metodyki tradycyjne pasują przede wszystkim do dużych i rozbudowanych projektów. Wielkie przedsięwzięcia wymagają charakterystycznej dla podejść klasycznych planowości i sukcesywnej realizacji projektu zgodnie ze znanymi wytycznymi. Mniejsze, obarczone mniejszym ryzykiem projekty mogą być z powodzeniem zarządzane w sposób zwinny; w grę wchodzą także modele hybrydowe, w których np. całość projektu jest realizowana klasycznie, a jego poszczególne części zwinnie.
- Czas trwania projektu.
Ta różnica bezpośrednio wiąże się z wymienioną w poprzednim akapicie. Duże, tradycyjnie zarządzane projekty zajmują dużo czasu – pół roku to minimalny okres, czasami zaś wydłuża się on nawet do dwóch lat. Mniejsze projekty realizowane zgodnie z metodykami zwinnymi są zazwyczaj krótsze; mogą one trwać około miesiąca albo dwóch. Należy też wspomnieć tutaj o tym, że przy zarządzaniu zwinnym poszczególne części projektu często wykonuje się w trwających np. około tygodnia sprintach i następnie przekazuje się je klientowi.
- Kontakt z klientem.
W zarządzaniu tradycyjnym pozostawanie w stałym kontakcie z klientem/odbiorcą projektu nie jest niezbędne – zwykle następuje on na początku przy przedstawianiu specyfikacji oraz przy odbiorze, od bieżącej komunikacji ważniejsze zaś są zawarte formalne umowy. Podejścia zwinne traktują taki kontakt jak esencję swojego sposobu pracy. M.in. właśnie stąd biorą się charakterystyczne dla metodyk zwinnych zmiany, klienci bowiem zgłaszają swoje opinie, zastrzeżenia i preferencje w trakcie trwania projektu co wpływa na jego kształt i kierunek. Pozwala to też na eliminowanie błędów.
- Zespół.
Odmienny charakter pracy w obu podejściach opiera się na trochę innych cechach zaangażowanych w projekty osób, sposobach komunikacji oraz funkcjonowania zespołu. W zarządzaniu zwinnym nie ma sztywnych hierarchii, pracownicy posiadają sporą autonomię, a ich współpraca jest bardziej horyzontalna. Są to czynniki potrzebne W związku z tym muszą być to dość doświadczone i zdolne do takiej samodzielności osoby. Nieco inaczej sytuacja wygląda przy metodykach klasycznych. Liderska rola kierowników, uporządkowany harmonogram i bardziej przewidywalny tok działań mogą rekompensować niższy poziom indywidualnych umiejętności członków zespołu.
Wybierz mądrze.
Przedstawione powyżej różnice pomiędzy tradycyjnymi i zwinnymi metodykami zarządzania projektami nie są oczywiście jedynymi, można jednak uznać je za najważniejsze. Fundamentalna jest tu opozycja Uporządkowanie vs Elastyczność, to ona bowiem określa istotę obu nurtów i przebiegający między nimi podział. Rozpoznawanie tych różnic to kluczowa umiejętność dla wszystkich odpowiedzialnych za zarządzanie projektami osób, od właściwego i dostosowanego do konkretnych wymogów wyboru metodyki zależą bowiem powodzenie i sukces prowadzonego projektu. Zachęcamy do zgłębiania wiedzy o zarządzaniu projektami i owocnej pracy przy wykorzystaniu sprawdzonych standardów.
Sprawdź ofertę z Zarządzania Projektami w Altkom Akademia https://www.altkomakademia.pl/kategorie-szkolen/zarzadzanie-projektami/.
